.jpg)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 2023
Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώσαμε ότι διακινείται «ενημερωτικό e-mail» που φέρεται να προέρχεται από την έτερη Ομοσπονδία μας (και η ύπαρξή του δεν έχει διαψευστεί), σύμφωνα με το οποίο έχει συμφωνηθεί με συγκεκριμένο δικηγορικό γραφείο μια κάποιας μορφής συλλογική σύμβαση νομικής προστασίας, για τους στρατιωτικούς μέλη των πρωτοβάθμιων Ενώσεών της. Εάν η λόγω συμφωνία είχε υλοποιηθεί με έξοδα της Ομοσπονδίας, το ζήτημα δεν θα μας απασχολούσε. Η σοβαρή ιδιαιτερότητα της περίπτωσης έγκειται στο γεγονός ότι η συμφωνία έχει «κλειστεί» με τις υποχρεωτικές συνδρομές των στρατιωτικών.
Στο πλαίσιο της «ενημέρωσης» αναφέρονται λεπτομέρειες που θεωρούμε ότι ελάχιστα μπορούν να ανταποκριθούν στην πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για συγκεκριμένες «υπηρεσίες που παρέχονται στο πλαίσιο του προγράμματος και οι καλύψεις», όπου ακολουθούν περιγραφές για εξειδικευμένες περιπτώσεις, όπως η «δικαστική εκπροσώπηση ενώπιον όλων των δικαστηρίων» ή η «ποινική και πειθαρχική υπεράσπιση για ποινικά ή πειθαρχικά αδικήματα» για μια σειρά από τω όντι πολύ σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με την υπηρεσιακή σχέση και όλα αυτά στην ιδιαίτερα προνομιακή τιμή των 30 € ετησίως. Κοινώς, στους στρατιωτικούς καλλιεργείται η εντύπωση ότι με μόλις 30 € κατ’ έτος, θα έχουν ένα δικηγόρο που θα αναλαμβάνει τα πάντα, από όσες αναφορές απαιτηθούν μέχρι όλα τα δικαστήρια. Είναι όμως έτσι;
Τα παράβολα για τα δικαστήρια που μνημονεύονται στο επίμαχο mail ξεκινούν ανά περίπτωση από ποσά άνω των 200 €, οι δε δικηγορικοί σύλλογοι ανά την επικράτεια καθορίζουν τις ελάχιστες αμοιβές. Για ένα ποινικό δικαστήριο οι συνηθισμένες αμοιβές (για Αθήνα) συμπεριλαμβανομένων των παράβολων αγγίζουν τα 500-600 €, ενώ για μια προσφυγή σε διοικητικό εφετείο (πχ για «ακύρωση πειθαρχικών ποινών») το κόστος φτάνει τα 1.000 €. Θέτουμε λοιπόν ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: Αυτά τα χρήματα θα τα καλύπτει το δικηγορικό γραφείο, ή η έτερη Ομοσπονδία; Διότι προφανώς τα 30 € κατ’ έτος δεν επαρκούν και η ιδιαίτερα σοβαρή λεπτομέρεια περί του ποιος αναλαμβάνει όλα τα έξοδα, όχι μόνο δεν διευκρινίζεται, αλλά τεχνηέντως αφήνεται να εννοηθεί το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή εμπεριέχονται στο πρόγραμμα.
Επειδή δεν πιστεύουμε ότι θα υπάρξει σχετική διευκρίνιση που να μας διαψεύδει, θα εκφράσουμε τη βεβαιότητα ότι, όπως εκ των υστέρων ανακοινώθηκε δυνατότητα ακύρωσης της υποχρεωτικής συνδρομής, έτσι και εκ των υστέρων θα διαπιστώνουν τη «λυπητερή» οι στρατιωτικοί που θα πιθανώς να μπλέξουν σε τέτοιες περιπέτειες δικαστηρίων και θα αναμένουν μηδενικό κόστος. Τα έξοδα του κάθε δικαστηρίου βαραίνουν το ενδιαφερόμενο στέλεχος το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση ο εντολέας.
Από τα παραπάνω προκύπτουν δυο ακόμα πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα:
- Ποια είναι η ανάγκη που οδήγησε την έτερη Ομοσπονδία να παραστήσει το μεσάζοντα, υποκαθιστώντας ασφαλιστικές εταιρίες με παρεμφερή προγράμματα;
- Σε ποιο νόμο βασίζεται η εξαγγελία για «αυτεπάγγελτη» «εφάπαξ παρακράτηση από τη μισθοδοσία του Ιανουαρίου» όταν από το συνδικαλιστικό νόμο (1264/1982) δεν προκύπτει τέτοια δυνατότητα;
Η ΠΟΕΣ θα εμείνει στην πάγια θέση της, που είναι η ίδια που ξεκίνησε και τον ίδιο το συνδικαλισμό: οι στρατιωτικοί οφείλουν να γνωρίζουν πως να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και εάν δεν το γνωρίζουν οφείλουν να μαθαίνουν. Όσες φορές απαιτήθηκε να βγει μπροστά η Ομοσπονδία μας, το έπραξε με δικά της έξοδα. Όσες φορές το θέμα αφορούσε ατομικά τα στελέχη, δώσαμε κάθε δυνατή συμβουλή (όπως ενδεικτικά στο θέμα των απολύσεων για λόγους υγείας για το οποίο έχουν επικοινωνήσει μαζί μας εκατοντάδες στελέχη). Τα δικαιώματά μας δεν μπορούν να επαφίενται στα χέρια τρίτων, όσο καλοί κι αν είναι αυτοί. Όπου για την ιστορία και μόνο, εν λόγω πακέτα προσφορών τα θεωρούμε ούτως ή άλλως ανεπαρκή και δεν τα συνιστούμε, αλλά η άποψή μας δεν είναι δεσμευτική για κανένα στέλεχος.
Κατόπιν των ανωτέρω, προτρέπουμε την έτερη Ομοσπονδία να αποσύρει αυτή την απαράδεκτη εξαγγελία και να ασχοληθεί με το θεσμικό σκοπό της ύπαρξής της, δηλαδή την ανάδειξη των προβλημάτων των στρατιωτικών, μιας και από όσα μνημονεύει στο επίμαχο e-mail δεν μπορούμε να θυμηθούμε να έχει αναδείξει ποτέ, έστω ένα. Στους δε στρατιωτικούς θα υπενθυμίσουμε απλώς ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Τέλος, επειδή διαπιστώσαμε μια προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις ότι δήθεν δεν υπάρχει καμία υποχρεωτικότητα συμμετοχής, θεωρούμε αυτονόητο ότι η μόνη απόδειξη περί του αντιθέτου δεν είναι οι διαβεβαιώσεις συγκεκριμένων προσώπων, αλλά η δημοσιοποίηση των αιτήσεων συμμετοχής στο πρόγραμμα. Όλα τα υπόλοιπα λέγονται απλώς για τη λαϊκή κατανάλωση.