ΘΕΜΑ: Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (Δικαίωμα στην Αποσύνδεση)
ΣΧΕΤ. : α. Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων Ε.Ε.
β. Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης
γ. ΠΔ 88/1999 (ΦΕΚ Α΄ 94, «Ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του χρόνου εργασίας σε συμμόρφωση με την οδηγία 93/104/ΕΚ»)
δ. Οδηγία 2003/88/ΕΚ του ΕΚ και του Συμβουλίου της 4ης Νοεμβρίου 2003 σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας.
ε. Ν. 3846/2010 (ΦΕΚ Α΄ 66, «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις»)
στ. Ν. 3850/2010 (ΦΕΚ Α΄ 84, «Κύρωση του Κώδικα Νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων»)
ζ. ΥΑ υπ’ αριθμ. πρωτ. Φ. 400/165047/Σ.4722/17-10-2011 (ΦΕΚ Β΄ 2340, «Τροποποίηση της υπ’ αριθμ. Φ. 400/ 163881/ Σ. 4187/ 08-09-2011»)
η. Φ. 400/96/264124/Σ.3991/19-Οκτ-14/ΓΕΕΘΑ/Β΄ Κλάδος
θ. Οδηγία 2019/2181/ΕΚ (Ψήφισμα της 21ης Ιανουαρίου 2021 που περιέχει συστάσεις προς την Επιτροπή σχετικά με το δικαίωμα στην αποσύνδεση)
ι. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 845/2023 έγγραφό μας
ια. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1470/2023 έγγραφό μας
ιβ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 029/2024 έγγραφό μας
ιγ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 121/2024 έγγραφό μας
ιδ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 022/2024 έγγραφο Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ν.Π.Α.
Κύριε Υπουργέ.
Κυρία Υπουργέ.
Όπως αποτελεί γενική παραδοχή, η πανδημία COVID-19 έφερε νέες εξελίξεις και δημιούργησε νέα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις. Ένας από τους, θεωρητικά, καινοφανείς όρους που προέκυψαν από αυτά τα δεδομένα είναι και το δικαίωμα στην αποσύνδεση, δικαίωμα το οποίο χαρακτηρίζεται «θεμελιώδες» από τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς. Από την πλευρά μας χαρακτηρίζουμε τον όρο «θεωρητικά καινοφανή», διότι οι συνθήκες εργασίας που σχετίζονται με το ανωτέρω δικαίωμα, δεν είναι νέες στις ΕΔ, ούτε προέκυψαν από την πανδημία.
Όπως τεκμηρίωσε λεπτομερώς η Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Νήσων (Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ν.Π.Α.), κατ’ αρχάς αναδεικνύοντας το μείζον πρόβλημα στις εργασιακές συνθήκες του ΠΝ, με πρόσφατο έγγραφό της το οποίο σας αποστέλλουμε συνημμένα [(ιδ) σχετικό], το εν λόγω δικαίωμα αφορά ξεκάθαρα και τους στρατιωτικούς καθ’ όσον προϋπάρχει, κάτι που εύκολα αποδεικνύεται από την εργασιακή καθημερινότητα στις ΕΔ.
Πιο συγκεκριμένα, η (θ) σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία, κάνει ρητά λόγο ότι:
α. «Στο άρθρο 31 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ο Χάρτης) προβλέπεται ότι κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα σε συνθήκες εργασίας που σέβονται την υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπειά του, καθώς και δικαίωμα σε ένα όριο μέγιστης διάρκειας χρόνου εργασίας, σε ημερήσιες και εβδομαδιαίες περιόδους ανάπαυσης, καθώς και σε ετήσια περίοδο αμειβόμενων διακοπών.»
β. «Το δικαίωμα στην αποσύνδεση αναφέρεται στο δικαίωμα των εργαζομένων να μην συμμετέχουν σε δραστηριότητες ή επικοινωνίες που συνδέονται με την εργασία εκτός του χρόνου εργασίας τους, μέσω ψηφιακών εργαλείων, όπως τηλεφωνικές κλήσεις και ηλεκτρονικά ή άλλα μηνύματα. Το δικαίωμα στην αποσύνδεση θα πρέπει να παρέχει στους εργαζομένους το δικαίωμα να απενεργοποιούν τα συνδεόμενα με την εργασία εργαλεία και να μην αποκρίνονται σε αιτήματα των εργοδοτών εκτός του χρόνου εργασίας, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος δυσμενών συνεπειών, όπως απόλυση ή άλλα μέτρα αντιποίνων. Αντιθέτως, οι εργοδότες θα πρέπει να μην απαιτούν από τους εργαζομένους να εργάζονται εκτός του χρόνου εργασίας. Οι εργοδότες θα πρέπει να μην προωθούν μια εργασιακή νοοτροπία αδιάκοπης λειτουργίας, στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι που παραιτούνται του δικαιώματος στην αποσύνδεση ευνοούνται σαφώς έναντι εκείνων που δεν το πράττουν.»
γ. «Το δικαίωμα στην αποσύνδεση θα πρέπει να ισχύει για όλους τους εργαζομένους και όλους τους τομείς, τόσο τον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό, και θα πρέπει να επιβάλλεται αποτελεσματικά. Σκοπός του δικαιώματος στην αποσύνδεση είναι η διασφάλιση της προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και των δίκαιων όρων εργασίας, συμπεριλαμβανομένων της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής.»
Αναφορικά με το χρόνο εργασίας στις ΕΔ, αυτός, όχι μόνο είναι θεσμικά κατοχυρωμένος και συγκεκριμένος [σχετικά (ζ) και (η)], αλλά ο νομοθέτης είχε (ευτυχώς, σε ανύποπτο χρόνο) την πρόνοια να συνδέσει ρητά την τήρησή του με την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των στρατιωτικών αναγνωρίζοντας ότι οι «εγγενείς ιδιαιτερότητες» δεν αναιρούν το ισχύον πλαίσιο: «Οι διατάξεις του παρόντος διατάγματος εφαρμόζονται […] και στο ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων […]. Στην περίπτωση αυτή: α) για το ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να εξασφαλίζεται κατά το δυνατόν η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων στα πλαίσια των διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας.» [άρθρο 1, παρα.3 (γ) σχετικού].
Ανωτέρω επισήμανση τονίζεται για να καταδείξει ότι λεκτικές ακροβασίες όπως του του άρθρ.127 του ν.4472/2017 (περί δήθεν «απασχόλησης χωρίς ωράριο εργασίας ή πέραν του ωραρίου εργασίας») δεν αναιρούν τις υποχρεώσεις τις Πολιτείας έναντι των στρατιωτικών, οι οποίοι ξεκάθαρα συμπεριλαμβάνονται δίχως αστερίσκους, υποσημειώσεις και ερμηνείες στους δικαιούχους του εν λόγω θεμελιώδους εργασιακού δικαιώματος.
Αναφορικά με τα προβλήματα που δύναται να δημιουργήσει η «άνευ ορίου» εργασία, η (η) σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία ξεκαθαρίζει ρητά τα εξής:
α. «Τα ψηφιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για εργασιακούς σκοπούς μπορούν να προκαλέσουν διαρκή πίεση και άγχος, να επηρεάσουν επιβλαβώς τη σωματική και ψυχική υγεία και την ευεξία των εργαζομένων, και να οδηγήσουν σε ψυχοκοινωνικές ή άλλες επαγγελματικές ασθένειες, όπως νευρικότητα, κατάθλιψη, επαγγελματική εξουθένωση, τεχνολογικό άγχος, προβλήματα ύπνου, και μυοσκελετικές διαταραχές.»
β. «Η διεύρυνση της χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών έχει μετασχηματίσει τα παραδοσιακά μοντέλα εργασίας και έχει δημιουργήσει μια νοοτροπία διαρκούς σύνδεσης («ever-connected») και αδιάκοπης λειτουργίας («always on»). Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, των δίκαιων συνθηκών εργασίας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος σε δίκαιη αμοιβή και της εφαρμογής του χρόνου εργασίας τους, της υγείας και της ασφάλειάς τους, καθώς και της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών.»
Υπενθυμίζουμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε αναδείξει τεκμηριωμένα την παροχή υπερωριακής εργασίας στις ΕΔ [ενδεικτικά, ως σχετικό (ι)] η οποία έχει τρία κύρια χαρακτηριστικά:
- Δεν αναγνωρίζεται ως υπερωριακή εργασία, παρόλο που επίσημα ορίζεται ως εργασία πέραν του εργασίμου ωραρίου.
- Αποζημιώνεται από μερικώς έως καθόλου, ανάλογα με το είδος τις εργασίας.
- Δεν αναγνωρίζεται ασφαλιστικά ως πραγματικός χρόνος εργασίας, αν και είναι επίσημα καταγεγραμμένος.
Σήμερα, με αφορμή το έγγραφο της Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ν.Π.Α. για τις συνθήκες εργασίας στο ΠΝ, θα φέρουμε επίσημα στο προσκήνιο έναν ακόμα παράγοντα που σχετίζεται με τις υπερβάσεις εις βάρος του ωραρίου εργασίας στις ΕΔ: τη γνήσια ετοιμότητα προς εργασία, δηλαδή την ετοιμότητα προς ανάκληση, κατάσταση στην οποίαν βρίσκονται διαρκώς οι στρατιωτικοί.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι το κινητό τηλέφωνο, ένα κατά τα λοιπά προσωπικό τεχνολογικό μέσον της καθημερινότητας της πλειοψηφίας του πληθυσμού, χρησιμοποιείται διαρκώς για τις ανακλήσεις, καθ’ όσον το ταχύτερο και ευκολότερο μέσον. Εντούτοις, για να υλοποιηθεί η ανάκληση προϋποτίθεται ότι οι στρατιωτικοί βρίσκονται ούτως ή άλλως σε κατάσταση διαρκούς ετοιμότητας. Με τη σειρά της, η κατάσταση αυτή συνεπάγεται ότι οι στρατιωτικοί βρίσκονται διαρκώς στη διάθεση του εργοδότη τους, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις δεν λαμβάνεται καν υπόψιν ο πρόσθετος χρόνος που απαιτείται για την ανάκληση (χρόνος μετακίνησης από και προς την εργασία), ο οποίος έχει αναγνωριστεί από τη νομολογία, ότι, επίσης, διατίθεται προς όφελος του εργοδότη, αν και δεν συμψηφίζεται με το εργάσιμο ωράριο.
Υφίσταται πλήθος τρόπων που δύναται να αποδείξει την ύπαρξη της προαναφερθείσας ετοιμότητας. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την περίπτωση της έγκριση απομάκρυνσης από τον τόπο υπηρεσίας ακόμα και στο πλαίσιο χορήγησης κανονικής άδειας ή ενός απογευματινού έκτακτου συμβάντος. Αμφότερες περιπτώσεις προϋποθέτουν την προηγούμενη έγκριση της Υπηρεσίας, διότι επηρεάζεται η ετοιμότητα προς ανάκληση και κατ’ επέκταση η ετοιμότητα της Μονάδας.
Η Ομοσπονδία μας έχει αναδείξει κατά το παρελθόν με χειροπιαστά στοιχεία ότι ένας στρατιωτικός, ανάλογα με το Όπλο και τη Μονάδα που υπηρετεί καθώς και τον αριθμό των εκτελούμενων 24ωρων υπηρεσιών, εργάζεται αποδεδειγμένα από 24 οκτάωρα έως και πολύ πέραν των 500, κάθε έτος. Για το χρόνο αυτό δεν υφίσταται ασφαλιστική (ή άλλη) αναγνώριση, δεν υφίσταται πλήρης αποζημίωση και, αντικειμενικά, η αξία της αμοιβής δεν μπορεί να θεωρηθεί ισάξια της παρεχόμενης εργασίας, όπως το άρθρο 22 του Συντάγματος ορίζει. Ακόμα σοβαρότερα όμως, στον προαναφερθέντα αποδεδειγμένο χρόνο εργασίας δεν συνυπολογίζεται το διάστημα κατά το οποίο οι στρατιωτικοί βρίσκονται διαρκώς στη διάθεση του εργοδότη τους (δηλαδή του ΥΕΘΑ).
Όλα τα προαναφερθέντα, δηλαδή τι προβλέπεται και πως αυτό ερμηνεύεται, δύνανται να συνοψιστούν ως εξής: το ωράριο πενθήμερης εργασίας στις ΕΔ διαρκεί 40 ώρες, από 07.00΄ έως 15.00΄ σε καθημερινή βάση, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να καταργείται εντελώς ή να υπερβαίνεται. Σε αυτό το πλαίσιο οι στρατιωτικοί βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του (κατά το νόμο) εργοδότη τους (και ως έχουμε αποδείξει, ενίοτε και υπέρ τρίτων εργοδοτών). Αν και μοιάζει κωμικό, δυστυχώς αποτελεί την καθημερινότητα δεκάδων χιλιάδων στρατιωτικών.
Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα ότι οι στρατιωτικοί υπόκεινται σε δέσμευση της ελευθερίας τους (ως εργαζόμενοι) διότι υποχρεούνται σε διαρκή εγρήγορση των δυνάμεών τους (δηλαδή για την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στην Υπηρεσία), ανεξαρτήτως από το αν θα απαιτηθεί τελικώς να παρασχεθούν, πράγματι, οι υπηρεσίες αυτές ή όχι. Εν ολίγοις, βρίσκονται σε διαρκή «σύνδεση» με την Υπηρεσία, κατάσταση που, κατά έναν περίεργο τρόπο, αναγνωρίζεται μερικώς [ενδεικτικά υπενθυμίζουμε το Φ.900α/3304/18081/29-11-2021/ΥΠΕΘΑ σε ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου].
Κύριε Υπουργέ.
Κυρία Υπουργέ.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη, αν και ιστορική συγκυρία, όπου, εν όψει της συνολική αναθεώρησης του ισχύοντος πλαισίου περί προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία, οφείλουν να θεσπιστούν σοβαρές μέριμνες για την προστασία των εργαζομένων. Απόδειξη προς τούτο δεν αποτελεί μόνο η (θ) σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία που αναγνωρίζει ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα. Απόδειξη αποτελεί και η τροποποίηση του άρθρου 5 του (γ) σχετικού [με το άρθρο 67 του ν.4808/2021], σύμφωνα με την οποίαν θεσμοθετήθηκε, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα στην αποσύνδεση.
Πλέον, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι στρατιωτικοί εργάζονται υπό «μια νοοτροπία διαρκούς σύνδεσης («ever-connected») και αδιάκοπης λειτουργίας («always on»)» με όσα αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Αυτό δεν ξεκίνησε να συμβαίνει λόγω των εργασιακών καινοτομιών που έφερε η πανδημία τα τελευταία χρόνια, αλλά από πολύ παλαιότερα, λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους. Οι στρατιωτικοί όχι μόνο, δεν μπορούν εξαιρεθούν από αυτές τις πρόνοιες, αλλά οι ειδικές συνθήκες εργασίας τους οφείλουν να αποτελέσουν παράγοντες ενίσχυσης της προστασίας της Υγείας μέσα σε αυτό το πλαίσιο εργασίας.
Είναι προφανές ότι η αποστολή των ΕΔ, για ευνόητους λόγους, δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα ανελαστικό ωράριο. Θεωρούμε ότι αυτός είναι ο λόγος που ο νομοθέτης εισήγαγε στο μισθολόγιο τον, δυστυχώς ασαφή και για το λόγο αυτό πολλαπλώς διαστρεβλωμένο, όρο της «απασχόλησης χωρίς ωράριο εργασίας» που, εμφανώς, παραπέμπει σε δυνατότητα μετακύλισής του και όχι σε πλήρη καταστρατήγηση ενός συνόλου κορυφαίων θεσμικών και κανονιστικών κειμένων, όπως ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ [άρθρο 31 σχετικού (α)], η Συνθήκη της ΕΕ [άρθρο 153 σχετικού (β)], το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρα 9 και 22), ο ΚΝΥΑΕ [σχετικό (στ)], το ισχύον πλαίσιο περί οργάνωσης του χρόνου εργασίας [σχετικά (γ) και (δ)] κλπ.
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή είναι προφανές ότι έκτακτες καταστάσεις που σχετίζονται με την Άμυνα της χώρας δεν μπορούν να δεσμεύονται από στενά χρονικά πλαίσια, καθίσταται σαφές ότι η ύπαρξη ευελιξίας είναι αναγκαία. Εντούτοις, η αναβάθμιση της ευελιξίας, κατ’ αρχάς, σε συστηματική παρέκκλιση (δηλαδή σε συνεχή υπέρβαση του ωραρίου και παρέμβαση στην ιδιωτικότητα) και στη συνέχεια σε κανόνα για κάθε πιθανή αφορμή κι αιτία, προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσει να συσχετίζεται ούτε με «εγγενείς ιδιαιτερότητες», ούτε με κανέναν άλλο παράγοντα.
Το ωράριο εργασίας σχετίζεται με μια σειρά από θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου. Συνεπώς, όταν κρίνεται αναγκαία η υπέρβαση κανονιστικών και θεσμικών προβλέψεων, ακριβώς επειδή αυτή δύναται να επιφέρει πλήθος αρνητικών συνεπειών (με κυριότερες, εις βάρος της Υγείας και της Ασφάλειας των εργαζομένων), οφείλει να υπάρχει η ανάλογη, έμπρακτη ανταπόδοση και αυτή αφορά τόσο τη μισθολογική αποζημίωση, όσο και την εργασιακή αναγνώριση. Εντούτοις, είναι προφανές ότι ακόμα και η απο-ελαστικοποίηση του ωραρίου οφείλει να έχει ένα ξεκάθαρο όριο.
Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι, αναμφίβολα, η αναγνώριση των πραγματικών συνθηκών της εργασιακής καθημερινότητας των στρατιωτικών, δίχως ερμηνείες: οι στρατιωτικοί εκτελούν 24ωρες υπηρεσίες, συχνά και καθ’ υπέρβαση των μηνιαίων ανωτάτων ορίων, ενώ συχνά παρουσιάζεται η ανάγκη για ανακλήσεις προσωπικού ή για παροχή υπερωριακής εργασίας, γεγονός που συνεπάγεται συνεχή συρρίκνωση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.
Για το λόγο ότι η Φύση των ΕΔ δεν μπορεί να συμπιεστεί ή να καλλωπιστεί, καθίσταται ξεκάθαρη η επιτακτική ανάγκη να θεσπιστεί η κατάλληλη αμοιβή της εργασίας των στρατιωτικών και, παράλληλα, να κατοχυρώνονται όλα τα συναφή δικαιώματα (ασφαλιστική και συνταξιοδοτική αναγνώριση ως πραγματικός και δεδουλευμένος χρόνος εργασίας), μέσα από μια συνολική ενίσχυση της προστασίας των εργασιακών συνθηκών των στρατιωτικών, στις οποίες το δικαίωμα στην αποσύνδεση θα διαδραματίσει κομβικό ρόλο. Οι στρατιωτικοί δεν είναι λιγότερο άνθρωποι, λιγότερο πολίτες ή λιγότερο εργαζόμενοι. Ως εκ τούτου, είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για λιγότερα δικαιώματα λόγω επαγγελματικών ιδιαιτεροτήτων.
Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψιν, αφενός ότι το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα, αφετέρου ότι το Σύνταγμα με το άρθρο 1 (παρα.1) προβλέπει ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου», θα ενισχύσουμε τις προτάσεις που υπεβλήθησαν με το (ιδ) σχετικό για το προσωπικό του ΠΝ και ζητάμε καθ’ αρμοδιότητα για το σύνολο των ΕΔ:
α. Την έμπρακτη προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των στρατιωτικών σε όλα τα επίπεδα (Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, τήρηση εργασίμου ωραρίου, διασφάλιση ισορροπίας ανάμεσα στον εργάσιμο βίο και την προσωπική ζωή κλπ) στο πλαίσιο της ισότητας έναντι του νόμου.
β. Τη, δίχως αστερίσκους και προϋποθέσεις, αναγνώριση των πραγματικών εργασιακών συνθηκών των στρατιωτικών στο πλαίσιο της προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειάς τους και, συνακόλουθα, την ισότιμη αναγνώριση του «δικαιώματος στην αποσύνδεση» με ρητή αναφορά για τους στρατιωτικούς.
γ. Τη θέσπιση δίκαιων αποζημιώσεων, πλήρως ανταποδοτικών ως προς την παρεχόμενη εργασία και ρεαλιστικών ως προς την αγοραστική δύναμη που εξασφαλίζουν, οι οποίες να συμπεριλαμβάνουν το σύνολο του προσωπικού του ΠΝ που αποδεδειγμένα σχετίζεται με αποστολές, σε οποιαδήποτε φάση αυτών (συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασής τους).
δ. Την αναγνώριση ως πραγματικό χρόνο εργασίας του συνόλου του χρόνου κατά τον οποίον τα στελέχη βρίσκονται υπό καθεστώς ανάκλησης, ακόμα κι αν αυτή δεν πραγματοποιηθεί.
ε. Την αναγνώριση της υπερωριακής εργασίας για τους στρατιωτικούς και συνακόλουθα τη θέσπιση υπερωριακής αμοιβής, τόσο για τις ώρες εργασίας που έχουν παρασχεθεί ως πραγματικός χρόνος, όσο και για τις υποχρεωτικές ώρες σε καθεστώς ανάκλησης, συμπεριλαμβανομένων των απλήρωτων ωρών κατά τις 24ωρες υπηρεσίες.
στ. Την ασφαλιστική αναγνώριση της πραγματικής παρεχόμενης εργασίας μέσα από τη θέσπιση του δικαιώματος αναγνώρισης μίας 5ετίας (επιπλέον της υφιστάμενης) ως πραγματικό χρόνο εργασίας:
- άνευ αποζημίωσης (ως ίσχυε παλαιότερα), για τα στελέχη που υπηρετούν ή (αναδρομικά) έχουν υπηρετήσει ισόχρονο διάστημα σε μονάδες του Στόλου και της παραμεθορίου ώστε να πάψει να υφίσταται η μηδενιστική εξίσωση όλων των Μονάδων,
- με τους όρους αποζημίωσης της υφιστάμενης 5ετίας εκστρατείας της παρα.3 άρθρου 4 του ν. 3883/2010, για τα στελέχη που δεν έχουν υπηρετήσει ή δεν προβλέπεται να υπηρετούν σε μονάδες Στόλου ή παραμεθορίου, αλλά έχουν εκτελέσει (κατά την ημερομηνία αίτησης αναγνώρισης) αριθμό βαρδιών που αντιστοιχεί σε ισόχρονο εργάσιμο διάστημα πραγματικής υπηρεσίας.
ζ. Την πλήρη αποδέσμευση των στρατιωτικών από αλλότριες απασχολήσεις που δεν σχετίζονται με την αποστολή των ΕΔ. Σε ιδιαίτερα έκτακτες περιπτώσεις όπου η συμμετοχή δεν δύναται να αποφευχθεί για τεκμηριωμένους λόγους ανωτέρας βίας, τη θέσπιση αποζημίωσης στο πλαίσιο της υφιστάμενης ΚΥΑ περί ειδικών αποστολών, με δαπάνες της αιτηθείσας Αρχής, Οργανισμού ή φορέα και υποχρέωση αποζημιώσεως των στελεχών για παροχή υπηρεσιών εντός ενός μηνός από την υποβολή του αιτήματος.
η. Τον εξορθολογισμό των αποζημιώσεων για τις αποστολές (συνολικά) και τις απασχολήσεις (πχ νυκτερινή εργασία) με απαλοιφή των εξαιρέσεων και αναπροσαρμογή των αποζημιώσεων σε ρεαλιστικά για την εποχή επίπεδα, καθώς και με πλήρη αποσύνδεση των αποζημιώσεων για εκτέλεση υπηρεσίας από το εισόδημα (και κατ’ επέκταση το αυτό φορολογικό καθεστώς).
θ. Τη διασφάλιση ανταποδοτικότητας διά των εσωτερικών διαδικασιών (πχ με εξορθολογισμό στη μοριοδότηση, με ρεαλιστική αναλογικότητα ανάμεσα σε υπηρεσίες του ιδίου Όπλου, όπως ενδεικτικά προκύπτει για το παράδειγμα της Φρουράς της ν.Σαλαμίνας όπου πολεμικά πλοία και υπηρεσίας ξηράς είναι πλήρως εξισωμένες).
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή πληροφορία.
Οι κ.κ. βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων, προς τις/τους οποίες/ους κοινοποιείται το παρόν, παρακαλούνται για την ανάδειξη του θέματος, δια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.