Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας αποκλειστικά προς τιμήν δύο γυναικείων απεργιακών κινητοποιήσεων που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ τον 19ο και τον 20ό αιώνα.
Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στις 8 Μάρτη 1857, όταν οι εργαζόμενες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Ν. Υόρκης ντυμένες στα λευκά διοργάνωσαν μεγάλη πορεία διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, τη μείωση του ωραρίου από 16 σε 10 ώρες, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών. Η διαδήλωση δυστυχώς βάφτηκε κυριολεκτικώς στο αίμα.
Το Φλεβάρη του 1909, στη Ν. Υόρκη, έγινε η δεύτερη μεγάλη μακροχρόνια απεργιακή κινητοποίηση με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», που κράτησε σχεδόν 13 βδομάδες και συμμετείχαν πάνω από 20.000 εργάτριες, οι οποίες ξυλοκοπήθηκαν, σύρθηκαν στα δικαστήρια, αλλά η απεργία διαλύθηκε όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις.
Το 1910, στη 2η Συνδιάσκεψη των Εργαζόμενων Γυναικών στο Σοσιαλιστικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης, η Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν (1857-1933), εμπνευσμένη από τους αγώνες των Αμερικανίδων εργατριών, ως φόρο τιμής στις δύο ιστορικές διαδηλώσεις του 1857 και του 1909, πρότεινε και αποφασίστηκε να ορισθεί η 8η Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών, η οποία το 1975 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ και από τότε γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, τολμώ να πω ότι η μέρα αυτή για τη γυναίκα στρατιωτικό σηματοδοτεί τους αγώνες και τις θυσίες για την ανάδειξη των δικαιωμάτων του θήλυ προσωπικού αλλά και την ισότητα έναντι των ανδρών, χωρίς καμία εμπάθεια/διάκριση σε κάθε τομέα.... Διαβάστε περισσότερα